Ratusz Nowomiejski w Pradze

Ratusz Nowomiejski w Pradze, wzniesiony w XIV wieku, jest wspaniałym przykładem architektury gotyckiej z późniejszymi renesansowymi dodatkami. Położony jest przy Placu Karola, jednym z największych historycznych placów w Europie. Jego budowa rozpoczęła się wkrótce po założeniu Nowego Miasta przez cesarza Karola IV w 1348 roku. Budynek służył jako centrum administracyjne Nowego Miasta aż do 1784 roku, gdy wszystkie cztery dzielnice Pragi zostały połączone. Z wieży Ratusza, która ma 70 metrów wysokości, można podziwiać imponujące widoki na okolicę.

W murach Ratusza Nowomiejskiego rozegrało się jedno z najważniejszych wydarzeń w historii Czech — pierwsza defenestracja praska. 30 lipca 1419 roku, rozwścieczony tłum husytów pod wodzą Jana Želivskiego wyrzucił z okien rajców miejskich, co zapoczątkowało wojny husyckie.

Budynek przechodził liczne przebudowy, między innymi w XVI wieku pod kierownictwem architekta Benedykta Rieda, który dobudował szczyty i stworzył renesansowy portal. Dzisiaj Ratusz pełni rolę centrum kulturalnego, będąc miejscem wystaw, koncertów i innych wydarzeń.

Można tam podziwiać gotyckie wnętrza, a w szczególności historyczną kaplicę Matki Boskiej. Ratusz jest otwarty dla zwiedzających, a wejście na wieżę pozwala poznać bogatą historię miejsca. Jest to miejsce, które łączy w sobie średniowieczną potęgę z nowoczesnymi funkcjami, będąc świadkiem kluczowych momentów w dziejach miasta.

Pałac Czerniński w Pradze

Pałac Czerniński, położony w dzielnicy Hradczany naprzeciwko Lorety, jest największą barokową rezydencją w Pradze. Jego budowę zlecił hrabia Humprecht Jan Czernin, ambasador cesarski w Wenecji i Rzymie, w XVII wieku. Projekt pałacu przygotował włoski architekt Francesco Caratti, a budowa rozpoczęła się w 1669 roku. Monumentalna fasada pałacu ma imponującą długość 150 metrów, ozdobioną 30 masywnymi, korynckimi półkolumnami na górnych piętrach.

Na zlecenie prezydenta Masaryka, architekt Pavel Janák zmodernizował budynek w 1928 roku, tak aby mógł stać się siedzibą nowoczesnego czechosłowackiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, nie naruszając jego historycznego charakteru. Od 1934 roku pałac jest siedzibą Ministerstwa Spraw Zagranicznych Czechosłowacji, a następnie Czech. Podczas okupacji niemieckiej rezydował tu protektor Rzeszy Konstantin von Neurath, a następnie Reinhard Heydrich i sekretarz stanu protektoratu Karl Hermann Frank.

Po II wojnie światowej pałac ponownie pełnił funkcję Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a w marcu 1948 roku stał się miejscem „trzeciej defenestracji praskiej”, podczas której niekomunistyczny minister spraw zagranicznych Jan Masaryk wypadł z okna swej łazienki w niewyjaśnionych okolicznościach, prawdopodobnie został zamordowany, po zamachu stanu w lutym 1948 roku. Mawiano wówczas w Pradze: "Jan Masaryk wyskoczył z najwyższego piętra budynku MSZ, zamykając za sobą okno".

Wielka Sala, wysoka na trzy piętra, była miejscem historycznych wydarzeń, w tym rozwiązania Układu Warszawskiego w 1991 roku. Dzięki swojej historii i architekturze pałac pozostaje ważnym symbolem czeskiej dyplomacji i dziedzictwa kulturowego.

Obok pałacu znajduje się pomnik prezydenta Czechosłowacji Edvarda Benesza (1935-38, 1940-1948).

U czarnego woła na Pradze

U Černého vola to zabytkowa kamienica z restauracją o tej samej nazwie, położona na Hradczanach, przy placu Loretańskim nr 107. Tutejszy pub ma długą tradycję, bowiem już w 1726 roku znajdowała się tu karczma. Gastronomia powracała tu wielokrotnie. 

U Černého vola to tradycyjna czeska piwiarnia w Pradze, niedaleko Zamku Praskiego. To miejsce z bogatą historią, otwarte w 1965 roku, które słynie z autentycznej atmosfery i piwa. Surowy, historyczny wystrój, drewniane ławy i stoły, a także komunistyczne akcenty tworzą niepowtarzalny klimat. To miejsce często zatłoczone, pełne mieszkańców i stałych bywalców. Lokal słynie z czeskich piw, w tym czopowanego Pilsner Urquell i Kozla. Oprócz piwa, serwuje proste, tradycyjne przekąski, takie jak marynowany ser, galaretka wieprzowa z cebulą czy szynka z jajkami. Miejscowi cenią U Černého vola za autentyczność i dobre, niedrogie piwo. Gdy brakuje wolnych miejsc przy stolikach, można pić piwo na stojąco przy barze. W lokalu podczas naszej wizyty czuć było zapach piwa i moczu...

Pałac Arcybiskupów w Pradze

Pałac Arcybiskupów w Pradze to barokowa rezydencja, która od XVI wieku służy jako siedziba praskich arcybiskupów. Znajduje się na Placu Hradczańskim, tuż obok Zamku Praskiego. Obecny wygląd pałac zawdzięcza gruntownej przebudowie z drugiej połowy XVIII wieku w stylu rokokowym. Wnętrza pałacu są niezwykle bogato zdobione, a wśród wielu cennych eksponatów znajduje się unikalna kolekcja paryskich tapiserii z XVIII wieku. W murach pałacu mieści się także kaplica św. Jana Chrzciciela, której początki sięgają XVI wieku. Pałac przyciąga uwagę przechodniów swoją ozdobną fasadą z balkonami i rzeźbami. 

W środku znajdują się również portrety praskich arcybiskupów oraz inne dzieła sztuki. Historia pałacu sięga renesansu, a na przestrzeni wieków był wielokrotnie przebudowywany. Pałac Arcybiskupów stanowi znaczący element krajobrazu architektonicznego praskich Hradczan i jest świadectwem historii miasta.

Pałac Schwarzenbergów w Pradze

Pałac Schwarzenbergów to renesansowy klejnot architektury, położony na Hradczanach w Pradze, tuż obok Zamku Królewskiego. Został wzniesiony w latach 1545–1567 dla Augustyna z Lobkovic na miejscu starszych budynków, które spłonęły w wielkim pożarze w 1541 roku. Budowla jest znana przede wszystkim z unikalnej fasady, pokrytej techniką sgraffito, która tworzy iluzję kamiennych bloków i ornamentów. 

Te czarno-białe zdobienia nadają pałacowi niezwykły i imponujący wygląd, wyróżniając go spośród innych praskich budynków. W 1594 roku pałac przeszedł w ręce cesarza Rudolfa II, po tym jak jego ówczesny właściciel, Jerzy Lobkowicz, popadł w niełaskę. Od 1719 roku aż do 1948 roku budynek należał do rodu Schwarzenbergów, od którego wziął swoją obecną nazwę. W XX wieku pałac został przejęty przez państwo, a obecnie mieści się w nim wystawa Galerii Narodowej. Można tam podziwiać kolekcje sztuki barokowej i renesansowej, a także zbiory historycznej broni. 

Dach pałacu zdobią typowe dla renesansu szczyty ozdobione rzeźbami. Pałac Schwarzenbergów to obowiązkowy punkt zwiedzania dla miłośników historii i architektury, a także jeden z symboli renesansowej Pragi.

Pomnik Karola IV, króla Czech i cesarza, w Pradze

Pomnik Karola IV, króla Czech i cesarza rzymskiego, znajduje się na placu Krzyżowców (Křižovnické náměstí), tuż przy wejściu na Most Karola od strony Starego Miasta. Został odsłonięty w 1848 roku, w 500. rocznicę założenia Uniwersytetu Karola. Jest to neogotycki, brązowy posąg, zaprojektowany przez niemieckiego rzeźbiarza Ernsta Julia Hähnela. Postać cesarza przedstawia go w majestatycznej pozie, opierającego jedną rękę na mieczu, a w drugiej trzymającego akt założycielski uniwersytetu. Na cokole pomnika umieszczono alegorie czterech wydziałów uniwersyteckich: teologii, medycyny, prawa i filozofii. W narożnikach cokołu stoją też figury czterech bliskich współpracowników władcy. 

Pomnik upamiętnia Karola IV jako „ojca kraju”, który przekształcił Pragę w stolicę Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Karol IV, syn Jana Luksemburskiego, był jednym z najważniejszych władców w historii Czech i Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Przekształcił Pragę w prężne centrum kulturalne i polityczne Europy. Jego panowanie w latach 1346–1378 było okresem rozkwitu, zwanym Złotym Wiekiem Czech. Karol IV w 1348 roku ufundował Uniwersytet Praski, który stał się pierwszą uczelnią w Europie Środkowej. Był także inicjatorem budowy wielu znaczących obiektów w stolicy, w tym słynnego Mostu Karola. Dzięki zdolnościom dyplomatycznym i mecenatowi, umocnił pozycję królestwa i dynastię Luksemburgów w Europie. 

Odsłonięcie pomnika było opóźnione do 1849 roku z powodu walk, które miały miejsce w Pradze w 1848 roku.

Staromiejska Wieża Mostowa w Pradze

Staromiejska Wieża Mostowa w Pradze jest uważana za jeden z najpiękniejszych gotyckich budynków w Europie. Została zbudowana w XIV wieku przez architekta Petra Parléřa, który zaprojektował także katedrę św. Wita. Budowę wieży rozpoczęto w 1357 roku na polecenie cesarza Karola IV, a zakończono około 1380 roku. Służyła nie tylko jako brama obronna, ale także jako symboliczny łuk triumfalny dla czeskich królów, którzy przechodzili nią podczas procesji koronacyjnych.

Wieża stanowi wschodnie wejście na Most Karola, łącząc go ze Starym Miastem. Jej fasada jest bogato zdobiona rzeźbami, które przedstawiają m.in. Karola IV, Wacława IV i świętych. Dekoracje symbolicznie nawiązują do sfer ziemskich, księżycowych, słonecznych i niebiańskich. Zachodnia fasada została częściowo uszkodzona podczas ataku wojsk szwedzkich w 1648 roku.

Dla turystów wieża jest dostępna, a widok z jej szczytu po pokonaniu 138 schodów jest niezapomniany. Z galerii widokowej można podziwiać panoramę Starego Miasta, Małej Strany oraz Zamku Praskiego. Na pierwszym piętrze znajdowało się kiedyś więzienie dla dłużników, a dziś można zobaczyć tam wystawę historyczną. Wieża, zwłaszcza wieczorem, pięknie prezentuje się na tle oświetlonego Mostu Karola i Wełtawy.

Małostrańska Wieża Mostowa w Pradze

Małostrańska Wieża Mostowa to w rzeczywistości dwie odmienne pod względem architektonicznym budowle, które stanowią zachodnią bramę na Most Karola. Wyższa, młodsza wieża została zbudowana w stylu późnogotyckim po 1464 roku na zlecenie króla Jerzego z Podiebradów, w miejscu starszej, romańskiej konstrukcji. Jej projekt wzorowany był na stojącej po przeciwnej stronie mostu Wieży Mostu Staromiejskiego. Niższa, starsza wieża, znana jako Wieża Judyty, pochodzi z XII wieku i jest pozostałością po zniszczonym przez powódź moście o tej samej nazwie. Dwie wieże łączy wspólna brama, przez którą wjeżdża się na ulicę Mostecką w Malá Stranie.

Wieże w przeszłości pełniły różne funkcje, od obronnych, przez strażnice przeciwpożarowe, aż po magazyny. Wewnątrz wyższej wieży można podziwiać ciekawe wystawy i poznać historię mostu. Ze szczytu wieży rozciąga się zachwycający widok na most Karola, rzekę Wełtawę i historyczne centrum Pragi. Niewielka, starsza wieża miała w przeszłości służyć nawet jako więzienie. Wieże zostały odrestaurowane pod koniec XIX wieku przez architekta Josefa Mockera.