W czasie II wojny światowej szpital w „Kochanówce” w Łodzi, jeden z najstarszych i największych szpitali psychiatrycznych w Polsce, stał się miejscem zbrodni na chorych w ramach nazistowskiego programu zabijania niepełnosprawnych i chorych psychicznie – akcji T4. W lutym 1940 roku Niemcy zakazali zwalniania chorych ze szpitala, grożąc surowymi represjami w stosunku do tych osób, które by ułatwiały im ucieczkę, nie zabraniając przy tym przyjmować nowych chorych. Wojskowa komisja kierowana przez lekarza SS Herberta Grohmanna (specjalisty od spraw rasowych) wydała rozporządzenie o tzw. „ewakuacji” chorych innej niż narodowości niemieckiej (tj. Polaków i Żydów). Pierwsza „ewakuacja” odbyła się 13-15 marca 1940 roku. Przeprowadziły ją specjalne ekipy SS, wywożąc chorych trzema samochodami ciężarowymi na miejsce zbrodni, którym stały się lasy zgierski i lućmierskie. Chorych uśmiercano spalinami z jednego samochodu (ruchomej komorze gazowej zaaranżowanej jak wóz meblowy). W ciągu trzech dni zgładzono około 500 osób.
During World War II, the hospital in "Kochanówka" in Łódź, one of the oldest and largest psychiatric hospitals in Poland, became the site of crimes against the sick as part of the Nazi program of killing the disabled and mentally ill - Operation T4. In February 1940, the Germans banned the release of patients from the hospital, threatening severe repression against those who would facilitate their escape, without prohibiting the admission of new patients. A military commission headed by SS doctor Herbert Grohmann (a specialist in racial matters) issued a regulation on the so-called "evacuation" of patients of other than German nationality (i.e. Poles and Jews). The first "evacuation" took place on March 13-15, 1940. It was carried out by special SS teams, transporting the sick in three trucks to the crime scene, which was the Zgierz and Lućmiersk forests. The sick were killed with exhaust fumes from one car (in a mobile gas chamber arranged like a furniture cart). About 500 people were killed within three days.
Während des Zweiten Weltkriegs wurde das Krankenhaus „Kochanówka“ in Łódź, eines der ältesten und größten psychiatrischen Krankenhäuser in Polen, im Rahmen des Nazi-Programms zur Tötung behinderter und psychisch kranker Menschen – Operation T4 – zum Schauplatz von Verbrechen gegen Kranke. Im Februar 1940 verboten die Deutschen die Entlassung von Patienten aus dem Krankenhaus und drohten denjenigen, die ihre Flucht erleichtern würden, mit strenger Repression, ohne die Aufnahme neuer Patienten zu verbieten. Eine Militärkommission unter der Leitung des SS-Arzts Herbert Grohmann (Spezialist für Rassenfragen) erließ eine Verordnung über die sog „Evakuierung“ von Patienten anderer als deutscher Staatsangehörigkeit (d. h. Polen und Juden). Die erste „Evakuierung“ fand am 13. und 15. März 1940 statt. Es wurde von Spezialteams der SS durchgeführt, die die Kranken in drei Lastwagen zum Tatort, den Wäldern Zgierz und Lućmiersk, transportierten. Die Erkrankten wurden mit den Abgasen eines Autos getötet (in einer mobilen Gaskammer, die wie ein Möbelwagen angeordnet war). Innerhalb von drei Tagen wurden etwa 500 Menschen getötet.
