Po 1483 roku król Władysław z dynastii Jagiellonów powrócił na Zamek Praski i zlecił ostatnią wielką przebudowę pałacu. W jej wyniku powstała monumentalna, reprezentacyjna Sala Władysławowska, której architekt Benedikt Ried połączył późnogotycką sztukę z elementami rodzącego się renesansu. Skrzydło poprzeczne pałacu, zwane Skrzydłem Ludwika od imienia syna Władysława, jest również dziełem B. Rieda. Po wstąpieniu Habsburgów na tron czeski, sale Starego Pałacu Królewskiego służyły do ceremonii koronacyjnych i zgromadzeń, jako sale negocjacyjne, biura i depozyty. Nowe kwatery mieszkalne powstały na zachód od pałacu, w południowej części zamku. Po niszczycielskim pożarze w 1541 roku, Sala Zgromadzeń i Kościół Wszystkich Świętych zostały gruntownie przebudowane.
Sala Władysławowska od XVI wieku służyła głównie celom ceremonialnym. Odbywały się tu ceremonie koronacyjne i bankiety, turnieje rycerskie oraz targi dzieł sztuki i dóbr luksusowych. Ta funkcja ceremonialna została częściowo zachowana do dziś: w Sali Władysławowskiej odbywały się wybory prezydenckie, a uroczyste zgromadzenia nadal odbywają się w niej z okazji ważnych rocznic Republiki Czeskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz