Skarbiec Loreto w Pradze to obszerny zbiór kilkuset przedmiotów liturgicznych i wotywnych, biżuterii oraz narzędzi i naczyń użytkowych, przechowywany przez Zakon Braci Mniejszych Kapucynów w Loreto w Pradze. Jest to drugi najcenniejszy skarbiec kościelny w Czechach.
Obiekty były gromadzone od założenia Loreto w 1626 roku, początkowo głównie przez fundatorkę Benignę Kateřinę z Lobkowiczów (̝1594-1653). Pochodzą one głównie z okresu baroku. W latach 1699-1702 wybudowano dla nich specjalne pomieszczenie na parterze krużganka. Podczas II wojny światowej kolekcja została ukryta przed Niemcami nazistami w piwnicy pod krużgankiem, a okna wejściowe i wentylacyjne zamurowano. W latach 1950-1951 kolekcja została odkryta, zebrana i skonfiskowana przez komunistów. Po powrocie kapucynów do klasztoru w 1990 roku nastąpiła ich restytucja zakonowi.
Najcenniejsza jest złota monstrancja, zwana Praskim Słońcem, z lat 1699–1705. Została wykonana przez wiedeńskiego złotnika Johanna Baptistę Khünischbauera i wiedeńskiego jubilera Matthiasa Stegnera wraz z ich czeladnikami według projektu graficznego cesarskiego architekta dworu Jana Bernarda Fischera z Erlach. Monstrancja powstała z spuścizny hrabiny Ludmiły Ewy Franciszki Kolowratowej z domu Hýzrlová z Chodů, która podarowała złoto, srebro i 6568 diamentów ze swojej sukni ślubnej, z czego wykorzystano 6222 diamenty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz