Pomnik Tysiąclecia w Budapeszcie (III)

W następnej części kolumnady pomnika tysiąclecia w Budapeszcie znajdują się figury następujących bohaterów Węgier:

Jan Hunyady,

Maciej Korwin,

Stefan Bocskai (Bocskai István) – przywódca powstania antyhabsburskiego z XVIII w.,

Gábor Bethlen,

Imre Thököly,

książę Franciszek II Rakoczy,

Lajos Kossuth. 

Początkowo ostatnie pięć miejsc w lewej kolumnadzie zajmowali monarchowie węgierscy z dynastii Habsburgów – Ferdynand I, Leopold I, Karol III, Maria Teresa i Franciszek Józef I. Posągi te zostały uszkodzone podczas II wojny światowej i po 1945 zastąpione obecnymi postaciami.

Pomnik Tysiąclecia w Budapeszcie (II)

Na placu Bohaterów w Budapeszcie kolumnę z archaniołem Gabrielem otacza półkolista kolumnada, podzielona na dwie części. Przedstawia ważne postacie z węgierskiej historii, głównie wybitni władcy i wodzowie. Od lewej są to:

św. Stefan,

król Władysław I,

Andrzej II,

Bela IV,

Karol Robert,

Ludwik I (w Polsce Ludwik Węgierski)

i król Koloman.

Na szczycie zewnętrznej (lewej) krawędzi lewej kolumnady znajduje się statua mężczyzny z kosą i kobiety siejącej nasiona, reprezentujących Pracę i Bogactwo. Na wewnętrznym (prawym) końcu lewej kolumnady znajduje się męska postać prowadząca rydwan, używająca węża jako bicza i reprezentująca Wojnę.

Pomnik Tysiąclecia w Budapeszcie (I)

Pomnik Tysiąclecia (węg. Millenniumi emlékmű) to pomnik znajdujący się na Placu Bohaterów w stolicy Węgier, Budapeszcie. Neoklasycystyczny zespół został zbudowany w latach 1896–1906 przez architekta Alberta Schickedanza i rzeźbiarza György Zalę, aby uczcić tysiąclecie państwa węgierskiego. Składa się z kolumny o wysokości 36 metrów i dwóch kolumnad o wysokości 13 metrów z licznymi figurami przedstawiającymi węgierskich bohaterów narodowych.

Na środku wznosi się 36-metrowa kolumna, która podtrzymuje pięciometrową figurę archanioła Gabriela. W jednej ręce trzyma koronę węgierską, a w drugiej podwójny krzyż apostolski. Legenda głosi, że archanioł ukazał się papieżowi we śnie i zaproponował, aby podarował narodowi węgierskiemu przygotowaną już koronę królewską.

U stóp kolumny znajdują się posągi konne księcia Árpáda i sześciu innych wodzów plemiennych z czasów podboju. Na tym pomniku wymienieni są (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) wodzowie plemion: Teteny, Ond, Kond, Arpad, Előd, Huba i Tas. 

Bezpośrednio przed Pomnikiem Milenijnym znajduje się Pomnik Bohaterów, odsłonięty w 1929 r., prosty kamienny blok z napisem: „Pamięci bohaterów, którzy poświęcili swoje życie za wolność naszego narodu i niepodległość narodową”.

Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie

Szépművészeti Múzeum (Muzeum Sztuk Pięknych) to muzeum znajdujące się na Placu Bohaterów w stolicy Węgier, Budapeszcie. Neoklasycystyczny budynek został wybudowany w latach 1900–1906 przez Alberta Schickedanza na obchody tysiąclecia i od tamtej pory służy jako miejsce stałych wystaw sztuki historycznej. W jego zbiorach znajduje się ponad 120 000 dzieł sztuki węgierskiej i międzynarodowej od starożytności do XVIII wieku. Jest to największe muzeum na Węgrzech i jedno z najważniejszych muzeów w Europie. Naprzeciwko znajduje się galeria sztuki (węg. Műcsarnok).

Hala sztuki w Budapeszcie

Hala sztuki (węg. Műcsarnok) to muzeum znajdujące się na Placu Bohaterów w stolicy Węgier, Budapeszcie. Neoklasycystyczny budynek został zbudowany w latach 1895–1896 przez Alberta Schickedanza na Wystawę Milenijną w 1896 r. i od tamtej pory służy jako miejsce tymczasowych wystaw sztuki współczesnej. Naprzeciwko znajduje się Muzeum Sztuk Pięknych (węg. Szépművészeti Múzeum).

Jest instytucją prowadzoną przez artystów, która nie utrzymuje własnej kolekcji. Trójnawowa, półkolista absyda mieści zadaszoną halę wystawową, która wpuszcza światło przez dach. Od czasu renowacji budynku w 1995 roku Műcsarnok wita gości i czołowych węgierskich i międzynarodowych współczesnych artystów, pośrednicząc i reprezentując nowoczesne tendencje artystyczne, jednocześnie nie utrzymując własnej stałej kolekcji.

Gola - tu była granica

Od wieków rzeka Prosna rozgraniczała tereny Wielkopolski i Śląska. W okresie zaborów, po Kongresie Wiedeńskim w 1815 r. rzeka Prosna rozgraniczała Prusy i Rosję. Również po I wojnie światowej stanowiła granicę państwową Polski i Niemiec. Most w Goli był przejściem granicznym pomiędzy tymi państwami.

1 września 1939 r. na moście w Goli stawiali Niemcom dzielny opór strażnicy graniczni, jednak niemieckie oddziały przekroczyły most i wkroczyły na terytorium Rzeczpospolitej. O godzinie 4:45 artyleria niemieckiego pułku SS 1 Dywizji Pancernej (LSSAH) ze stanowisk za Prosną rozpoczęła ostrzeliwanie Goli. Drewniany most graniczny znalazł się pod obstrzałem niemieckiego karabinu maszynowego. Pełniący służbę na moście granicznym dwaj strażnicy graniczni zajęli pozycje strzeleckie i otworzyli do napastników ogień. Zginęło 6 Niemców. Na miejscu zginął strażnik Leon Pietraszewski, a drugi strażnik Ludwik Stępień został ciężko ranny, który wkrótce również zmarł. Obecnie rzeka Prosna rozgranicza tu województwo łódzkie i opolskie.