Pałac w Orońsku

Pałac w Orońsku, choć obecnie kojarzony z XIX-wiecznym malarzem Józefem Brandtem, swoją pierwotną formę zawdzięcza Franciszkowi Ksaweremu Christianiemu, który założył zespół pałacowo-parkowy około 1840 roku. Architektura rezydencji to wybitny przykład budownictwa pałacowego połowy XIX wieku na ziemiach polskich. 

Charakterystyczne cechy pałacu łączą styl romantyczny i neorenesansowy, z widocznymi wpływami historyzmu. Budynek wyróżnia się niesymetryczną bryłą oraz różnorodnością form, które są typowe dla dziewiętnastowiecznego eklektyzmu. Elewacja ozdobiona jest licznymi detalami architektonicznymi, takimi jak pilastry i gzymsy, które dodają jej elegancji. 

Centralnym punktem fasady jest portyk z balkonem, który stanowi ozdobny akcent i podnosi rangę budowli. Dach pałacu jest wielospadowy, ożywiony malowniczymi szczytami i wieżyczkami. Wnętrza pałacu, podobnie jak fasada, charakteryzują się bogactwem i różnorodnością, odpowiadając na potrzeby artystyczne Józefa Brandta, który uczynił go domem i pracownią. 

Po wielu przebudowach i pracach konserwatorskich, budynek odzyskał swój historyczny wygląd, przypominający czasy świetności pod koniec XIX wieku. Wraz z rozległym parkiem krajobrazowym, pałac tworzy spójny zespół, w którym sztuka i natura wzajemnie się uzupełniają.

Pamięci poległych i zamordowanych nauczycieli ziemi wieluńskiej

W Wieluniu znajduje się pomnik poświęcony poległym i zamordowanym w czasie II wojny światowej nauczycielom ziemi wieluńskiej.

Dawny klasztor sióstr bernardynek w Wieluniu

Dawny klasztor sióstr bernardynek w Wieluniu został ufundowany w latach 1612-1616 przez Annę Koniecpolską. Po opuszczeniu przez siostry swojej pierwotnej siedziby w 1819 roku budynek przeszedł w ręce ewangelików. 

Z biegiem czasu w historycznym obiekcie mieściły się różne instytucje, takie jak fabryka sukna, kino i stolarnia. W 1964 roku reaktywowano Muzeum Ziemi Wieluńskiej, które po kilku latach przeniosło swoją siedzibę do dawnego klasztoru. Dziś mieści się tam właśnie ta instytucja.

Nowy "gród rycerski" w Biskupicach koło Byczyny

Gród rycerski w Biskupicach, położony nad zalewem niedaleko Byczyny, jest wierną rekonstrukcją średniowiecznej warowni. Został zbudowany w 2007 roku, na wzór historycznych grodów, dzięki dofinansowaniu z funduszy europejskich. Otacza go naturalna fosa, co dodaje mu autentycznego charakteru i uroku. Na terenie grodu znajduje się karczma, zbrojownia oraz kuźnia, które przywołują atmosferę średniowiecznego życia.

Odbywają się tu latem liczne turnieje i imprezy rycerskie, przyciągające bractwa z całej Polski i zagranicy. Odwiedzający mogą uczestniczyć w atrakcjach takich jak strzelanie z łuku, miotanie toporem czy warsztaty rzemiosła. Możliwe jest także przenocowanie w komnatach stylizowanych na średniowieczne. Gród stanowi ważne centrum historyczne i edukacyjne, gdzie można w atrakcyjny sposób poznać dzieje naszych przodków. To popularne miejsce turystyczne w województwie opolskim, łączące historię z rozrywką.

Droga krzyżowa na wzgórzu Petrin w Pradze

Obok klasztoru na Strahowie znajduje się kalwaria, która składa się z kilku kapliczek i prowadzi na wzgórze Petřín. Jest to jedna z najstarszych dróg krzyżowych w Pradze, a jej początki sięgają XVII wieku. 

Stacje drogi krzyżowej są wkomponowane w zbocze wzgórza, tworząc malowniczy szlak dla pielgrzymów i turystów. Cały kompleks kalwarii, wraz ze swoim naturalnym otoczeniem, sprzyja medytacji i kontemplacji. 

Spacer wzdłuż stacji oferuje też piękne widoki na Pragę i położony niżej zamek Hradczany.

Kościół św. Rocha na terenie klasztoru Pradze - Strachov

Kościół św. Rocha w Pradze jest renesansową budowlą wzniesioną w latach 1603–1612. Został ufundowany przez cesarza Rudolfa II jako wotum dziękczynne za zakończenie epidemii dżumy, która nawiedziła Czechy pod koniec XVI wieku. Chociaż z zewnątrz przypomina styl gotycki, faktycznie jest to znacznie młodsza konstrukcja. Kościół znajduje się w obrębie kompleksu klasztoru premonstratensów na Strahowie, w pobliżu głównej bramy. 

Przez pewien czas w XVII wieku pełnił funkcję kościoła parafialnego, kiedy kościoły klasztorne nie mogły służyć jako parafialne. W ostatnich latach kościół był wykorzystywany jako przestrzeń wystawowa, lecz w 2024 roku odbywały się tam regularne msze. 

Obecnie jest dekonsekrowany, co oznacza, że przestał pełnić funkcje sakralne. Ze względu na swoje położenie i historię stanowi ważny element architektoniczny kompleksu klasztornego na Strahowie.