Pomnik 15 pułku piechoty Wilków w Dęblinie

Pomnik 15 pułku piechoty "Wilków" znajduje się w pobliżu bramy Lubelskiej twierdzy Dęblin. 15 pułk piechoty nazwę „Wilków” otrzymał w Ogolicach 3 lipca 1920 r od dowódcy pułku mjr Bolesława Zaleskiego, którą dowódca nadał na pamiątkę zażartych walk , nieustępliwej postawy w obronie , brawury w natarciu, hartu ducha i wiary w ostateczne zwycięstwo oręża polskiego nad wojskiem rosyjskim. W okresie międzywojennym (1921 - 1939) pułk stacjonował w Dęblinie.

Pomnik zbudowano ze składek kadry i żołnierzy służby zasadniczej 15 p.p. w latach 1923-1925 r. Składa się z granitowych bloków w formie słupa o wysokości 10 metrów. Zwieńczony na szczycie orłem z rozpostartymi do lotu skrzydłami, który podtrzymują żołnierze. 

W obecności Szefa Sztabu Głównego gen. dyw. Stanisława Hallera, jako także przedstawiciela prezydenta RP, odsłonięto pomnik w dniu 5 września 1925 r. Napis na pomniku brzmiał: 

Bohaterom 15 PP „Wilków” 

Poległym 1918 – 1920 

Towarzysze Broni – 1924

Pomnik został zniszczony w czasie II wojny światowej. 

Pozostał sam cokół na którym umieszczono w 1989 r dwie tablice: jedną o treści identycznej z pierwowzorem z 1925 r. (jak wyżej ) i nową tablicę o treści:

Żołnierzom 15 pułku piechoty Wilków

Poległym w walce

O niepodległość Polski

W latach 1792 – 1945.

The monument to the 15th Infantry Regiment ‘Wolves’ is located near the Lublin Gate of the Dęblin Fortress. The 15th Infantry Regiment ‘Wilków’ was given the name ‘Wilków’ in Ogolice on July 3rd, 1920 by the commander of the regiment, Major Bolesław Zaleski, which the commander gave to commemorate the fierce fighting, tenacious attitude in defence, bravado in attack, fortitude and faith in the final victory of the Polish Armed Forces over the Russian army. In the inter-war period (1921 - 1939) the regiment was stationed in Dęblin.

The monument was built with contributions from the staff and basic service soldiers of the 15th Regiment in the years 1923-1925. It consists of granite blocks in the form of a 10-metre high column. It is crowned at the top with an eagle with wings spread to fly, which is supported by soldiers. The monument was unveiled on 5 September 1925 in the presence of Chief of Staff Major General Stanisław Haller, as also a representative of the President of Poland. 

The inscription on the monument read: To the Heroes of the 15th PP ‘Wolves’ Fallen 1918 - 1920 

Comrades in Arms - 1924

The monument was destroyed during the Second World War. Only the pedestal remained, on which two plaques were placed in 1989: one with the same content as the original from 1925 (as above) and a new plaque with the content:

To the Soldiers of the 15th Infantry Regiment of Wolves - Fallen in battle - For the Independence of Poland - In years 1792 - 1945.

Das Denkmal für das 15. Infanterieregiment „Wölfe“ befindet sich in der Nähe des Lubliner Tors der Festung Dęblin. Das 15. Infanterieregiment „Wölfe“ erhielt den Namen „Wölfe“ am 3. Juli 1920 in Ogolice vom Kommandeur des Regiments, Major Bolesław Zaleski, zum Gedenken an die erbitterten Kämpfe, die zähe Haltung in der Verteidigung, die Tapferkeit im Angriff, die Tapferkeit und den Glauben an den endgültigen Sieg der polnischen Streitkräfte über die russische Armee. In der Zwischenkriegszeit (1921 - 1939) war das Regiment in Dęblin stationiert.

Das Denkmal wurde zwischen 1923 und 1925 mit Beiträgen der Kader- und Grundwehrdienstleistenden des 15. Regiments errichtet. Es besteht aus Granitblöcken in Form einer 10 m hohen Säule. Sie wird oben von einem Adler mit ausgebreiteten Flügeln gekrönt, der von Soldaten getragen wird. Das Denkmal wurde am 5. September 1925 in Anwesenheit des Generalstabschefs Generalmajor Stanisław Haller sowie eines Vertreters des Präsidenten der Republik Polen enthüllt. 

Die Inschrift auf dem Denkmal lautete: Den Helden des 15. PP „Wölfe“ Gefallen 1918 - 1920 Kameraden in Waffen - 1924

Das Denkmal wurde während des Zweiten Weltkriegs zerstört. Nur der Sockel blieb erhalten, auf dem 1989 zwei Tafeln angebracht wurden: eine mit demselben Inhalt wie das Original von 1925 (wie oben) und eine neue Tafel mit dem Inhalt: Soldaten 15 Infanterie Wölfe - Gefallen im Kampf - Für die Unabhängigkeit Polens - Zwischen 1792 und 1945.

Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie 2

 

Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie 1

Brama Lubelska w Twierdzy Dęblin

 

Brama lubelska to jedna z dwu paradnych bram do Twierdzy Dęblin. Wzniesiono ją  wraz z cała cytadelą za panowania cara Mikołaja I Romanowa po stłumieniu powstania listopadowego. Wraz z twierdzami: cytadelą w Warszawie i Modlinie (Nowogieorgiewsk), twierdza dęblińska (nazwano ją Iwangorod) składały się na system trzymający w ryzach niepokorny kraj nad Wisłą. Budowę twierdzy w Dęblinie rozpoczęto w 1838 roku na podstawie projektu wybitnego inżyniera, specjalisty od fortyfikacji,  generała Iwana Dehna.

Brama Lubelska powstała wraz z głównymi wałami twierdzy i stanowiła wejście do jej wnętrza od strony południowej. Jej bryła jest murowana z cegły, ma dwie kondygnacje. Elewacja frontowa prezentuje stylu neoromański. Dekorowana jest elementami z cegły profilowanej i kamienia: ryzalitami i arkadowymi podcieniami wspartymi na kolumnach.

The Lublin Gate is one of the two parade gates to the Deblin Fortress. It was erected, together with the entire citadel, during the reign of Tsar Nicholas I Romanov after the suppression of the November Uprising. Together with the fortresses: the citadel in Warsaw and Modlin (Nowogieorgiewsk), the Dęblin Fortress (named Ivangorod) comprised a system keeping the unruly country on the Vistula in check. Construction of the Dęblin fortress began in 1838, based on a design by the eminent engineer, a specialist in fortifications, General Ivan Dehn.

The Lubelska Gate was built together with the main ramparts of the fortress and constituted the entrance to its interior from the southern side. Its body is made of brick and has two storeys. The front elevation presents a Neo-Romanesque style. It is decorated with moulded brick and stone elements: risalits and arcades supported by columns.

Das Lubliner Tor ist eines der beiden Parade-Tore der Festung Deblin. Es wurde, wie die gesamte Zitadelle, während der Herrschaft von Zar Nikolaus I. Romanow nach der Niederschlagung des Novemberaufstandes errichtet. Zusammen mit den Festungen - der Zitadelle in Warschau und Modlin (Nowogieorgiewsk) - bildete die Festung Dęblin (genannt Iwangorod) ein System, das das widerspenstige Land an der Weichsel in Schach hielt. Der Bau der Festung Dęblin begann 1838 nach einem Entwurf des bedeutenden Ingenieurs und Festungsspezialisten General Iwan Dehn.

Das Lubelska-Tor wurde zusammen mit den Hauptmauern der Festung errichtet und bildete den Zugang zum Inneren der Festung von der Südseite her. Es besteht aus Backstein und hat zwei Stockwerke. Die Fassade ist im neoromanischen Stil gehalten. Sie ist mit geformten Ziegel- und Steinelementen verziert: Risalite und von Säulen getragene Arkaden.

Fort II Mierzwiączka - twierdza Dęblin

Budowę twierdzy Dęblin rozpoczęto wkrótce po klęsce powstania listopadowego. Twierdza i miasto Dęblin nosiły w tym czasie nazwę Iwangorod – od imienia namiestnika Królestwa, Iwana Paskiewicza. Budowę rozpoczęto w 1832 roku i kontynuowano ją do roku 1847. 

Pod koniec lat 70-tych XIX wieku, na wniosek generała Todtlebena, postanowiono twierdzę zmodernizować na obóz warowny przez wzmocnienie go wysuniętymi do przodu siedmioma fortami, z czego cztery zlokalizowano na prawym brzegu Wisły, zaś pozostałe trzy na brzegu lewym. Roboty rozpoczęto w 1878. Wszystkie forty zbudowano na planie pięcioboku, wszystkie też miały zbliżoną do siebie wielkość i warunki artyleryjskie. Zasadnicze parametry fortów oparte zostały o doświadczenia wojny rosyjsko - tureckiej 1877-78. Każdy obiekt posiadał dwa wały: niski dla piechoty i zanim wysoki dla artylerii. Murowane oskarpowanie ukryte było w fosie bronionej kaponierami skarpowym; w każdym forcie znajdowały się też koszary szyjowe dla załogi oraz magazyny. Stosunkowo najlepiej zachowanym jest Fort II "Mierzwiączka", który stanął na podmokłym terenie obok wsi o tej samej nazwie.

Construction of the Dęblin fortress began soon after the defeat of the November Uprising. The fortress and the town of Dęblin were named Ivangorod at the time - after the governor of the Kingdom, Ivan Paskevich. Construction began in 1832 and continued until 1847. At the end of the 1870s, at the request of General Todtleben, it was decided to modernise the fortress into a fortified camp by reinforcing it with seven forts, four of which were located on the right bank of the Vistula River and the remaining three on the left bank. Work began in 1878. All forts were built on a pentagonal plan, and all were of similar size and artillery conditions. The basic parameters of the forts were based on the experience of the Russo-Turkish War of 1877-78. Each structure had two ramparts: a low one for infantry and before that a high one for artillery. The masonry escarpment was concealed in a moat defended by buttress caponiers; each fort also had neck barracks for the crew and warehouses. Relatively the best preserved is Fort II ‘Mierzwiączka’, which stood in a marshy area next to the village of the same name.

Mit dem Bau der Festung Dęblin wurde bald nach der Niederschlagung des Novemberaufstandes begonnen. Damals wurden die Festung und die Stadt Dęblin Iwangorod genannt - nach dem Gouverneur des Königreichs, Iwan Paskewitsch. Die Bauarbeiten begannen 1832 und dauerten bis 1847. Ende der 1870er Jahre wurde auf Antrag von General Todtleben beschlossen, die Festung zu einem befestigten Lager auszubauen und mit sieben Forts zu verstärken, von denen vier am rechten Weichselufer und die übrigen drei am linken Ufer lagen. Die Arbeiten begannen im Jahr 1878. Alle Forts wurden auf einem fünfeckigen Grundriss errichtet und waren von ähnlicher Größe und Artillerieausstattung. Die wesentlichen Parameter der Forts basierten auf den Erfahrungen des Russisch-Türkischen Krieges von 1877-78. Jedes Bauwerk hatte zwei Wälle: einen niedrigen für die Infanterie und davor einen hohen für die Artillerie. Die gemauerte Böschung war in einem Graben verborgen, der von Böschungskaponieren verteidigt wurde; jedes Fort verfügte außerdem über Halsbaracken für die Besatzung und Lagerräume. Relativ am besten erhalten ist das Fort II „Mierzwiączka“, das in einem Sumpfgebiet neben dem gleichnamigen Dorf stand.