Pokazywanie postów oznaczonych etykietą twierdza. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą twierdza. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 13 sierpnia 2024

Zamek Karababa


Zamek Karababa znajduje się na wzgórzu Fourka na wybrzeżu Beocji w Grecji. Jego położenie było strategiczne, ponieważ nadzorował cieśninę i miasto Chalkidę. Wzgórze zostało ufortyfikowane po raz pierwszy w okresie rzymskim, ale z pewnością nie było ufortyfikowane w okresie bizantyjskim, weneckim i pierwszych wiekach panowania osmańskiego. 

Twierdza, którą widzimy dzisiaj, została zbudowana przez Turków w 1684 roku, aby chronić Chalkidę przed atakami Wenecjan. Została zaprojektowana przez Wenecjanina Gerolimo Galopo na podstawie europejskich wzorów. 

Fort został bezskutecznie oblężony przez Morosiniego w 1688 roku, a Turcy zdołali go utrzymać aż do wyzwolenia Grecji, kiedy to przekazali go państwu greckiemu. 

Południowa część muru jest w dobrym stanie, można tam też zobaczyć dwie rosyjskie armaty z XIX wieku. 

Jedyna brama twierdzy znajduje się po południowo-wschodniej stronie muru.

Na wschodniej ścianie dziedzińca, między bramą a wschodnią wieżą, można zobaczyć kościół z dzwonnicą pod wezwaniem proroka Eliasza, który jest jedynym dobrze zachowanym budynkiem i pochodzi z 1895 roku. 

Zachodni koniec muru zajmuje wieża z siedmioma ścianami, co świadczy o wysoce obronnej konstrukcji twierdzy. 

Wejście do wieży prowadzi przez wąski sklepiony korytarz, który wygląda jak labirynt. Znajduje się tam bezpłatna wystawa muzealna: „Fragmenty miasta: wystawa średniowiecznych rzeźb z Chalkidy”, która składa się z rzeźb kościelnych, świeckich i nagrobnych zabytków miasta, datowanych od czasów wczesnochrześcijańskich do XIX wieku. 

Z murów twierdzy rozpościera się wspaniały widok na Chalkidę i wody zatoki oraz cieśnin oddzielających kontynent od wyspy Eubei.



sobota, 18 maja 2024

Brama Lubelska w Twierdzy Dęblin

 

Brama lubelska to jedna z dwu paradnych bram do Twierdzy Dęblin. Wzniesiono ją  wraz z cała cytadelą za panowania cara Mikołaja I Romanowa po stłumieniu powstania listopadowego. Wraz z twierdzami: cytadelą w Warszawie i Modlinie (Nowogieorgiewsk), twierdza dęblińska (nazwano ją Iwangorod) składały się na system trzymający w ryzach niepokorny kraj nad Wisłą. Budowę twierdzy w Dęblinie rozpoczęto w 1838 roku na podstawie projektu wybitnego inżyniera, specjalisty od fortyfikacji,  generała Iwana Dehna.

Brama Lubelska powstała wraz z głównymi wałami twierdzy i stanowiła wejście do jej wnętrza od strony południowej. Jej bryła jest murowana z cegły, ma dwie kondygnacje. Elewacja frontowa prezentuje stylu neoromański. Dekorowana jest elementami z cegły profilowanej i kamienia: ryzalitami i arkadowymi podcieniami wspartymi na kolumnach.

The Lublin Gate is one of the two parade gates to the Deblin Fortress. It was erected, together with the entire citadel, during the reign of Tsar Nicholas I Romanov after the suppression of the November Uprising. Together with the fortresses: the citadel in Warsaw and Modlin (Nowogieorgiewsk), the Dęblin Fortress (named Ivangorod) comprised a system keeping the unruly country on the Vistula in check. Construction of the Dęblin fortress began in 1838, based on a design by the eminent engineer, a specialist in fortifications, General Ivan Dehn.

The Lubelska Gate was built together with the main ramparts of the fortress and constituted the entrance to its interior from the southern side. Its body is made of brick and has two storeys. The front elevation presents a Neo-Romanesque style. It is decorated with moulded brick and stone elements: risalits and arcades supported by columns.

Das Lubliner Tor ist eines der beiden Parade-Tore der Festung Deblin. Es wurde, wie die gesamte Zitadelle, während der Herrschaft von Zar Nikolaus I. Romanow nach der Niederschlagung des Novemberaufstandes errichtet. Zusammen mit den Festungen - der Zitadelle in Warschau und Modlin (Nowogieorgiewsk) - bildete die Festung Dęblin (genannt Iwangorod) ein System, das das widerspenstige Land an der Weichsel in Schach hielt. Der Bau der Festung Dęblin begann 1838 nach einem Entwurf des bedeutenden Ingenieurs und Festungsspezialisten General Iwan Dehn.

Das Lubelska-Tor wurde zusammen mit den Hauptmauern der Festung errichtet und bildete den Zugang zum Inneren der Festung von der Südseite her. Es besteht aus Backstein und hat zwei Stockwerke. Die Fassade ist im neoromanischen Stil gehalten. Sie ist mit geformten Ziegel- und Steinelementen verziert: Risalite und von Säulen getragene Arkaden.




piątek, 3 maja 2024

Fort II Mierzwiączka - twierdza Dęblin

Budowę twierdzy Dęblin rozpoczęto wkrótce po klęsce powstania listopadowego. Twierdza i miasto Dęblin nosiły w tym czasie nazwę Iwangorod – od imienia namiestnika Królestwa, Iwana Paskiewicza. Budowę rozpoczęto w 1832 roku i kontynuowano ją do roku 1847. 

Pod koniec lat 70-tych XIX wieku, na wniosek generała Todtlebena, postanowiono twierdzę zmodernizować na obóz warowny przez wzmocnienie go wysuniętymi do przodu siedmioma fortami, z czego cztery zlokalizowano na prawym brzegu Wisły, zaś pozostałe trzy na brzegu lewym. Roboty rozpoczęto w 1878. Wszystkie forty zbudowano na planie pięcioboku, wszystkie też miały zbliżoną do siebie wielkość i warunki artyleryjskie. Zasadnicze parametry fortów oparte zostały o doświadczenia wojny rosyjsko - tureckiej 1877-78. Każdy obiekt posiadał dwa wały: niski dla piechoty i zanim wysoki dla artylerii. Murowane oskarpowanie ukryte było w fosie bronionej kaponierami skarpowym; w każdym forcie znajdowały się też koszary szyjowe dla załogi oraz magazyny. Stosunkowo najlepiej zachowanym jest Fort II "Mierzwiączka", który stanął na podmokłym terenie obok wsi o tej samej nazwie.

Construction of the Dęblin fortress began soon after the defeat of the November Uprising. The fortress and the town of Dęblin were named Ivangorod at the time - after the governor of the Kingdom, Ivan Paskevich. Construction began in 1832 and continued until 1847. At the end of the 1870s, at the request of General Todtleben, it was decided to modernise the fortress into a fortified camp by reinforcing it with seven forts, four of which were located on the right bank of the Vistula River and the remaining three on the left bank. Work began in 1878. All forts were built on a pentagonal plan, and all were of similar size and artillery conditions. The basic parameters of the forts were based on the experience of the Russo-Turkish War of 1877-78. Each structure had two ramparts: a low one for infantry and before that a high one for artillery. The masonry escarpment was concealed in a moat defended by buttress caponiers; each fort also had neck barracks for the crew and warehouses. Relatively the best preserved is Fort II ‘Mierzwiączka’, which stood in a marshy area next to the village of the same name.

Mit dem Bau der Festung Dęblin wurde bald nach der Niederschlagung des Novemberaufstandes begonnen. Damals wurden die Festung und die Stadt Dęblin Iwangorod genannt - nach dem Gouverneur des Königreichs, Iwan Paskewitsch. Die Bauarbeiten begannen 1832 und dauerten bis 1847. Ende der 1870er Jahre wurde auf Antrag von General Todtleben beschlossen, die Festung zu einem befestigten Lager auszubauen und mit sieben Forts zu verstärken, von denen vier am rechten Weichselufer und die übrigen drei am linken Ufer lagen. Die Arbeiten begannen im Jahr 1878. Alle Forts wurden auf einem fünfeckigen Grundriss errichtet und waren von ähnlicher Größe und Artillerieausstattung. Die wesentlichen Parameter der Forts basierten auf den Erfahrungen des Russisch-Türkischen Krieges von 1877-78. Jedes Bauwerk hatte zwei Wälle: einen niedrigen für die Infanterie und davor einen hohen für die Artillerie. Die gemauerte Böschung war in einem Graben verborgen, der von Böschungskaponieren verteidigt wurde; jedes Fort verfügte außerdem über Halsbaracken für die Besatzung und Lagerräume. Relativ am besten erhalten ist das Fort II „Mierzwiączka“, das in einem Sumpfgebiet neben dem gleichnamigen Dorf stand.






niedziela, 17 kwietnia 2022

Brama Krakowska i mury obronne Szydłowa


 Mury obronne wraz z Bramą Krakowską wzniesione w poł. XIV w. przez króla Kazimierza Wielkiego z miejscowego wapienia są atrakcją Szydłowa, małopolskiego Carcassonne.