Cerkiew św. Mikołaja w Eretrii

Prawosławny kościół św. Mikołaja w Eretrii na wyspie Eubei

Kanaris - bohater Grecji

W Eretrii znajduje się pomnik Konstandinosa Kanarisa, bohatera walk o niepodległość Grecji (od 1821 roku) pochodzącego z wyspy Psara, dowódcy floty i pięciokrotnego premiera Grecji. Kanaris zasłynął bohaterskimi akcjami z wykorzystaniem branderów zapalających okręty floty tureckiej. Największym jego sukcesem było spalenie okrętu flagowego wroga u wybrzeży wyspy Chios w nocy z 6 na 7 czerwca 1822 roku, zabijając kapudana paszę Kara Alego, w odpowiedzi na pacyfikację tej wyspy dokonaną przez wojska osmańskie kilka tygodni wcześniej.

Hellenistyczne łaźnie w Eretrii

 

W pobliżu portu w Eretrii zachowały się szczątki hellenistycznych łaźni.

Świątynia Apolla w Eretrii

Świątynia Apolla Dafniforosa jest najważniejszym i najbardziej znanym zabytkiem Eretrii. Stanowiła ośrodek religijny i fundamentalne miejsce kultu Apolla w sercu starożytnego miasta, na północ od Agory. Zgodnie z hymnem homeryckim dotyczącym Apolla, została założona, gdy Apollo szukał miejsca na swoją świątynię i natknął się na Równinę Lelantyńską.

Informacje dotyczące świątyni w Eretrii są ograniczone. Na tym miejscu znajdowały się co najmniej cztery świątynie. Pierwsze struktury były apsydalne, datowane na VIII wiek p.n.e. Następnie powstała drewniana świątynia, która nie przetrwała zbyt długo. Kolejną była większa kamienna świątynia, której pozostałości są widoczne do dziś. Budowa świątyni rozpoczęła się pod koniec VI wieku, prawdopodobnie około 520-490 p.n.e. W 490 roku świątynia została zniszczona przez perską inwazję, jednak została odbudowana. Jednak w 198 r. p.n.e. została ponownie zniszczona, tym razem przez Rzymian, co zapoczątkowało stopniowe porzucanie i niszczenie kompleksu aż do I wieku p.n.e. Kilka rzeźb zostało zabranych do Rzymu. Większość części architektonicznych i materiału budowlanego z tej świątyni i innych sanktuariów miasta została ponownie wykorzystana przy budowie innych obiektów publicznych (wczesnochrześcijański kościół na terenie świątyni) i domów. Pozostałości świątyni Apolla odkryto ją ponownie w 1895 r., a prace wykopaliskowe zakończono w ciągu kilku dni. W szczególności interesujące okazały się jej solidne fundamenty, zbliżone do ścian, które biegły pod kolumnadami.