Brama Taborska na praskim Wyszehradzie

Na praskim Wyszehradzie znajduje się na południowym wschodzie brama Taborska, przed właściwymi fortyfikacjami. Została zbudowana około 1655 r. w stylu wczesnego baroku na zewnętrznych fortyfikacjach. Za nią znajdowało się średniowieczne przedzamcze. Teraz przez nią wchodzimy na teren zabytkowego wzgórza Wyszehradzkiego od strony metra.

Wielka Sala Jadalna w pałacu Poznańskich w Łodzi

Wielka Sala Jadalna to druga największa sala w części reprezentacyjnej pałacu Poznańskich w Łodzi. Służyła jako miejsce spotkań nie tylko biesiadnych, ale też biznesowych. Tu odbywały się kluczowe zebrania akcjonariuszy spółki, dlatego też wystrój pomieszczenia pełen jest przepychu, symboli i alegorycznych przedstawień dotyczących wielkości, prestiżu i bogactwa rodziny Poznańskich. Dekoracja wnętrza powstała podczas ostatniej przebudowy rezydencji prowadzonej w latach 1900–1903, wkrótce po śmierci Izraela Poznańskiego. Zdobnictwo tej monumentalnej sali utrzymano w duchu dworskiego baroku.

Dolna część sali obudowana jest dębową boazerią, górną zaś tworzy rzeźbiony w gipsie fryz. Powtarzającym się w nim motywem zdobniczym są girlandy owoców symbolizujących dobrobyt i płodność. Alegoryczne kompozycje figuralne personifikują handel oraz przemysł, pracę, urodzaj, władzę i fortunę. W zwieńczeniu kredensu widzimy kobietę i mężczyznę wspartych o kulę, symbolizującą ziemski glob. Symbolika dekoracji ściany kominkowej mówi o nieśmiertelności, przemijaniu i odradzaniu się życia, czego metaforą są przedstawienia czterech pór roku w obudowie kominka. Wraz z figurką pawia z witrażowym ogonem całość przekazu odnosi się do śmierci i odejścia Izraela Poznańskiego, przemijania ludzkiego życia, ale też wieczności i pamięci. 

Sala Balowa pałacu Poznańskich w Łodzi

Dawna sala balowa w Pałacu rodziny Poznańskich w Łodzi jest jednym z dwóch najbardziej reprezentacyjnych pomieszczeń. Dziś zwana Salą Lustrzaną nadal służy jako miejsce ważniejszych uroczystości oraz wydarzeń kulturalnych. Ze względu na znakomitą akustykę wykorzystywana jest często jako sala koncertowa.

Schron bojowy w Drohiczynie

Schrony bojowe linii Mołotowa z lat 1940-41 w Drohiczynie należały do ówczesnego 62 Brzeskiego Rejonu Umocnionego. Fortyfikacje o konstrukcji żelbetowej wzniesione w bezpośredniej bliskości granicy pomiędzy III Rzeszą a Związkiem Sowieckim, ustalonej mocą tzw. Paktu Ribbentrop-Mołotow. Na terenie miasta i bezpośrednio przyległym zachowanych jest 12 bunkrów jedno i dwukondygnacyjnych, w niektórych przetrwały pancerze strzelnic. Większość z nich jest wysadzona, ale przy zachowaniu ostrożności nadaje się do zwiedzania. W Drohiczynie jedno z umocnień usytuowane jest obok Góry Zamkowej.

Pomnik Tysiąclecia w Budapeszcie (I)

Pomnik Tysiąclecia (węg. Millenniumi emlékmű) to pomnik znajdujący się na Placu Bohaterów w stolicy Węgier, Budapeszcie. Neoklasycystyczny zespół został zbudowany w latach 1896–1906 przez architekta Alberta Schickedanza i rzeźbiarza György Zalę, aby uczcić tysiąclecie państwa węgierskiego. Składa się z kolumny o wysokości 36 metrów i dwóch kolumnad o wysokości 13 metrów z licznymi figurami przedstawiającymi węgierskich bohaterów narodowych.

Na środku wznosi się 36-metrowa kolumna, która podtrzymuje pięciometrową figurę archanioła Gabriela. W jednej ręce trzyma koronę węgierską, a w drugiej podwójny krzyż apostolski. Legenda głosi, że archanioł ukazał się papieżowi we śnie i zaproponował, aby podarował narodowi węgierskiemu przygotowaną już koronę królewską.

U stóp kolumny znajdują się posągi konne księcia Árpáda i sześciu innych wodzów plemiennych z czasów podboju. Na tym pomniku wymienieni są (zgodnie z ruchem wskazówek zegara) wodzowie plemion: Teteny, Ond, Kond, Arpad, Előd, Huba i Tas. 

Bezpośrednio przed Pomnikiem Milenijnym znajduje się Pomnik Bohaterów, odsłonięty w 1929 r., prosty kamienny blok z napisem: „Pamięci bohaterów, którzy poświęcili swoje życie za wolność naszego narodu i niepodległość narodową”.

Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie

Szépművészeti Múzeum (Muzeum Sztuk Pięknych) to muzeum znajdujące się na Placu Bohaterów w stolicy Węgier, Budapeszcie. Neoklasycystyczny budynek został wybudowany w latach 1900–1906 przez Alberta Schickedanza na obchody tysiąclecia i od tamtej pory służy jako miejsce stałych wystaw sztuki historycznej. W jego zbiorach znajduje się ponad 120 000 dzieł sztuki węgierskiej i międzynarodowej od starożytności do XVIII wieku. Jest to największe muzeum na Węgrzech i jedno z najważniejszych muzeów w Europie. Naprzeciwko znajduje się galeria sztuki (węg. Műcsarnok).

Hala sztuki w Budapeszcie

Hala sztuki (węg. Műcsarnok) to muzeum znajdujące się na Placu Bohaterów w stolicy Węgier, Budapeszcie. Neoklasycystyczny budynek został zbudowany w latach 1895–1896 przez Alberta Schickedanza na Wystawę Milenijną w 1896 r. i od tamtej pory służy jako miejsce tymczasowych wystaw sztuki współczesnej. Naprzeciwko znajduje się Muzeum Sztuk Pięknych (węg. Szépművészeti Múzeum).

Jest instytucją prowadzoną przez artystów, która nie utrzymuje własnej kolekcji. Trójnawowa, półkolista absyda mieści zadaszoną halę wystawową, która wpuszcza światło przez dach. Od czasu renowacji budynku w 1995 roku Műcsarnok wita gości i czołowych węgierskich i międzynarodowych współczesnych artystów, pośrednicząc i reprezentując nowoczesne tendencje artystyczne, jednocześnie nie utrzymując własnej stałej kolekcji.