Cmentarz oficerów radzieckich we Wrocławiu

Cmentarz Oficerów Radzieckich we Wrocławiu, położony przy alei Karkonoskiej, jest miejscem spoczynku 763 oficerów poległych w 1945 roku. Nekropolia powstała w latach 1945–1947, aby upamiętnić sowieckich żołnierzy, którzy zginęli podczas oblężenia ówczesnego niemieckiego miasta Breslau. 

Wejścia na cmentarz strzegą dwa czołgi T-34, symbolizujące siłę Armii Czerwonej. 

Charakterystyczna glorieta w centralnym punkcie założenia została zaprojektowana przez architekta Romana Felińskiego. 

Pierwotnie cmentarz miał pionowe nagrobki, które z czasem zostały zniszczone i zastąpione przez płyty umieszczone na ziemi. W obrębie nekropolii pochowano również dwóch niemieckich antyfaszystów. Teren cmentarza zajmuje około pięciu hektarów i ma kształt trójkątnej działki. 

W 2016 roku na cmentarzu rozpoczął się remont, a prace zostały sfinansowane przez ambasadę Rosji. Mimo upływu lat nekropolia jest świadectwem tragicznych wydarzeń z okresu Festung Breslau. Wrocławski Cmentarz Oficerów Radzieckich, obok Cmentarza Żołnierzy Radzieckich na Skowroniej Górze, jest jednym z miejsc pamięci wojennej w mieście.

Młyn w Bolesławcu

W Bolesławcu w powiecie wieruszowskim znajdował się historyczny, drewniany młyn wodny, którego początki sięgały XVI wieku. Położony nad malowniczą rzeką Prosną, przez wieki był istotnym punktem lokalnego krajobrazu i życia. 

Przez pewien czas funkcjonował pod nazwą „Stary Młyn”, stanowiąc popularny obiekt hotelowo-restauracyjny. Niestety, w nocy z 2 na 3 lutego 2007 roku doszło do tragicznego pożaru, w którym budynek doszczętnie spłonął, pochłaniając ofiary śmiertelne. Po tym niszczycielskim wydarzeniu stary młyn przestał istnieć, pozostawiając po sobie tylko wspomnienia. 

Z czasem w tym miejscu wzniesiono nowy obiekt, który również przyjął nazwę „Stary Młyn”. Nawiązuje on do historii dawnego obiektu i korzysta z atrakcyjnego położenia nad rzeką. Historia tego miejsca jest zatem świadectwem zarówno długiej tradycji, jak i dramatycznych wydarzeń.

Pałac w Orońsku

Pałac w Orońsku, choć obecnie kojarzony z XIX-wiecznym malarzem Józefem Brandtem, swoją pierwotną formę zawdzięcza Franciszkowi Ksaweremu Christianiemu, który założył zespół pałacowo-parkowy około 1840 roku. Architektura rezydencji to wybitny przykład budownictwa pałacowego połowy XIX wieku na ziemiach polskich. 

Charakterystyczne cechy pałacu łączą styl romantyczny i neorenesansowy, z widocznymi wpływami historyzmu. Budynek wyróżnia się niesymetryczną bryłą oraz różnorodnością form, które są typowe dla dziewiętnastowiecznego eklektyzmu. Elewacja ozdobiona jest licznymi detalami architektonicznymi, takimi jak pilastry i gzymsy, które dodają jej elegancji. 

Centralnym punktem fasady jest portyk z balkonem, który stanowi ozdobny akcent i podnosi rangę budowli. Dach pałacu jest wielospadowy, ożywiony malowniczymi szczytami i wieżyczkami. Wnętrza pałacu, podobnie jak fasada, charakteryzują się bogactwem i różnorodnością, odpowiadając na potrzeby artystyczne Józefa Brandta, który uczynił go domem i pracownią. 

Po wielu przebudowach i pracach konserwatorskich, budynek odzyskał swój historyczny wygląd, przypominający czasy świetności pod koniec XIX wieku. Wraz z rozległym parkiem krajobrazowym, pałac tworzy spójny zespół, w którym sztuka i natura wzajemnie się uzupełniają.

Pamięci poległych i zamordowanych nauczycieli ziemi wieluńskiej

W Wieluniu znajduje się pomnik poświęcony poległym i zamordowanym w czasie II wojny światowej nauczycielom ziemi wieluńskiej.

Dawny klasztor sióstr bernardynek w Wieluniu

Dawny klasztor sióstr bernardynek w Wieluniu został ufundowany w latach 1612-1616 przez Annę Koniecpolską. Po opuszczeniu przez siostry swojej pierwotnej siedziby w 1819 roku budynek przeszedł w ręce ewangelików. 

Z biegiem czasu w historycznym obiekcie mieściły się różne instytucje, takie jak fabryka sukna, kino i stolarnia. W 1964 roku reaktywowano Muzeum Ziemi Wieluńskiej, które po kilku latach przeniosło swoją siedzibę do dawnego klasztoru. Dziś mieści się tam właśnie ta instytucja.

Nowy "gród rycerski" w Biskupicach koło Byczyny

Gród rycerski w Biskupicach, położony nad zalewem niedaleko Byczyny, jest wierną rekonstrukcją średniowiecznej warowni. Został zbudowany w 2007 roku, na wzór historycznych grodów, dzięki dofinansowaniu z funduszy europejskich. Otacza go naturalna fosa, co dodaje mu autentycznego charakteru i uroku. Na terenie grodu znajduje się karczma, zbrojownia oraz kuźnia, które przywołują atmosferę średniowiecznego życia.

Odbywają się tu latem liczne turnieje i imprezy rycerskie, przyciągające bractwa z całej Polski i zagranicy. Odwiedzający mogą uczestniczyć w atrakcjach takich jak strzelanie z łuku, miotanie toporem czy warsztaty rzemiosła. Możliwe jest także przenocowanie w komnatach stylizowanych na średniowieczne. Gród stanowi ważne centrum historyczne i edukacyjne, gdzie można w atrakcyjny sposób poznać dzieje naszych przodków. To popularne miejsce turystyczne w województwie opolskim, łączące historię z rozrywką.