Budowę twierdzy Dęblin rozpoczęto wkrótce po klęsce powstania listopadowego. Twierdza i miasto Dęblin nosiły w tym czasie nazwę Iwangorod – od imienia namiestnika Królestwa, Iwana Paskiewicza. Budowę rozpoczęto w 1832 roku i kontynuowano ją do roku 1847.
Pod koniec lat 70-tych XIX wieku, na wniosek generała Todtlebena, postanowiono twierdzę zmodernizować na obóz warowny przez wzmocnienie go wysuniętymi do przodu siedmioma fortami, z czego cztery zlokalizowano na prawym brzegu Wisły, zaś pozostałe trzy na brzegu lewym. Roboty rozpoczęto w 1878. Wszystkie forty zbudowano na planie pięcioboku, wszystkie też miały zbliżoną do siebie wielkość i warunki artyleryjskie. Zasadnicze parametry fortów oparte zostały o doświadczenia wojny rosyjsko - tureckiej 1877-78. Każdy obiekt posiadał dwa wały: niski dla piechoty i zanim wysoki dla artylerii. Murowane oskarpowanie ukryte było w fosie bronionej kaponierami skarpowym; w każdym forcie znajdowały się też koszary szyjowe dla załogi oraz magazyny. Stosunkowo najlepiej zachowanym jest Fort II "Mierzwiączka", który stanął na podmokłym terenie obok wsi o tej samej nazwie.
Construction of the Dęblin fortress began soon after the defeat of the November Uprising. The fortress and the town of Dęblin were named Ivangorod at the time - after the governor of the Kingdom, Ivan Paskevich. Construction began in 1832 and continued until 1847. At the end of the 1870s, at the request of General Todtleben, it was decided to modernise the fortress into a fortified camp by reinforcing it with seven forts, four of which were located on the right bank of the Vistula River and the remaining three on the left bank. Work began in 1878. All forts were built on a pentagonal plan, and all were of similar size and artillery conditions. The basic parameters of the forts were based on the experience of the Russo-Turkish War of 1877-78. Each structure had two ramparts: a low one for infantry and before that a high one for artillery. The masonry escarpment was concealed in a moat defended by buttress caponiers; each fort also had neck barracks for the crew and warehouses. Relatively the best preserved is Fort II ‘Mierzwiączka’, which stood in a marshy area next to the village of the same name.
Mit dem Bau der Festung Dęblin wurde bald nach der Niederschlagung des Novemberaufstandes begonnen. Damals wurden die Festung und die Stadt Dęblin Iwangorod genannt - nach dem Gouverneur des Königreichs, Iwan Paskewitsch. Die Bauarbeiten begannen 1832 und dauerten bis 1847. Ende der 1870er Jahre wurde auf Antrag von General Todtleben beschlossen, die Festung zu einem befestigten Lager auszubauen und mit sieben Forts zu verstärken, von denen vier am rechten Weichselufer und die übrigen drei am linken Ufer lagen. Die Arbeiten begannen im Jahr 1878. Alle Forts wurden auf einem fünfeckigen Grundriss errichtet und waren von ähnlicher Größe und Artillerieausstattung. Die wesentlichen Parameter der Forts basierten auf den Erfahrungen des Russisch-Türkischen Krieges von 1877-78. Jedes Bauwerk hatte zwei Wälle: einen niedrigen für die Infanterie und davor einen hohen für die Artillerie. Die gemauerte Böschung war in einem Graben verborgen, der von Böschungskaponieren verteidigt wurde; jedes Fort verfügte außerdem über Halsbaracken für die Besatzung und Lagerräume. Relativ am besten erhalten ist das Fort II „Mierzwiączka“, das in einem Sumpfgebiet neben dem gleichnamigen Dorf stand.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz