Muzeum Kulmhof byłego niemieckiego obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem III

 

Muzeum Kulmhof byłego niemieckiego obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem II

 

Muzeum Kulmhof byłego niemieckiego obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem I

 

Spichlerz z obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem (Kulmhof)

Budynek spichlerza w Chełmnie nad Nerem jako jedyny przetrwał wojnę i to właśnie w tym miejscu rozegrała się tragedia, gdy w styczniu 1945 r. w jego wnętrzach zginęła kilkudziesięcioosobowa grupa ostatnich żydowskich więźniów obozu zagłady Kulmhof. Wewnątrz znajduje się ekspozycja, gdzie prezentowane są przedmioty osobiste należące do ofiar obozu. Są wśród nich narzędzia pracy, przedmioty codziennego użytku oraz te związane z kultem religijnym. Wszystkie zabytki pozyskano dzięki wieloletnim pracom archeologicznym prowadzonym na terenie ośrodka zagłady.

The granary building in Chełmno nad Nerem was the only one to survive the war, and it was here that tragedy struck when, in January 1945, a group of several dozen of the last Jewish prisoners of the Kulmhof extermination camp died inside. Inside, there is an exhibition presenting personal items belonging to the victims of the camp. Among them are work tools, everyday objects, and those related to religious worship. All the relics were obtained thanks to many years of archaeological work conducted on the site of the extermination center.

Das Getreidespeichergebäude in Chełmno nad Nerem war das einzige, das den Krieg überstand. Und genau hier kam es zu einer Tragödie, als im Januar 1945 mehrere Dutzend der letzten jüdischen Häftlinge des Vernichtungslagers Kulmhof darin starben. Im Inneren befindet sich eine Ausstellung mit persönlichen Gegenständen der Opfer des Lagers. Dazu zählen Arbeitsgeräte, Alltagsgegenstände und Gegenstände im Zusammenhang mit der religiösen Verehrung. Alle Denkmäler konnten dank langjähriger archäologischer Arbeiten auf dem Gelände des Vernichtungszentrums erworben werden.

Portal z rozebranego zamku w Pińczowie

Portal z herbem Jastrzębiec pochodzącym z rozebranego zamku Myszkowskich w Pińczowie wmurowany w jedną z kamienic w mieście przy ul. Piłsudskiego.

Portal with the Jastrzębiec coat of arms coming from the demolished Myszkowski castle in Pińczów, embedded in one of the townhouses in the city.

Portal mit dem Wappen von Jastrzębiec aus dem abgerissenen Myszkowski-Schloss in Pińczów, eingebettet in eines der Stadthäuser.

Pozostałości kościółka św. Mikołaja w Wiślicy

Pawilon archeologiczny zabezpiecza pozostałości kościółka św. Mikołaja w Wiślicy – jednej z najwcześniejszych świątyń z tzw. serii kupieckiej, ulokowanej bezpośrednio przy ważnym szlaku handlowym, biegnącym od Pragi aż na Ruś Kijowską. Fundamenty kościoła odkryte zostały w 1958 roku. Był małą, jednonawową budowlą o wymiarach nawy 4,65 x 3,3 metra, z półkolistą absydą o średnicy około 2 metrów zwróconą ku wschodowi. Świątynia została rozebrana pod koniec XIII wieku najprawdopodobniej z polecenia biskupa Jana Muskaty, a materiał wykorzystano do budowy dormitorium. Podczas prac archeologicznych przy reliktach kościoła św. Mikołaja w 1959 roku odsłonięty został obiekt zinterpretowany przez odkrywców jako hipotetyczna misa chrzcielna. Zdaniem badaczy miało to być materialne świadectwo przyjęcia chrztu ok. 880 roku w obrządku wschodnim. Współcześnie koncepcja baptysteryjnej funkcji „misy” została ponad wszelką wątpliwość odrzucona, bowiem obiekt datowany jest na schyłek XI wieku.

The archaeological pavilion protects the remains of the church of St. Nicholas in Wiślica – one of the earliest churches from the so-called merchant series, located directly on an important trade route running from Prague to Kievan Rus. The foundations of the church were discovered in 1958. It was a small, single-nave building with dimensions of the nave 4.65 x 3.3 meters, with a semicircular apse with a diameter of about 2 meters facing east. The church was dismantled at the end of the 13th century, most likely on the orders of Bishop Jan Muskata, and the material was used to build a dormitory. During archaeological work on the relics of the church of St. Nicholas in 1959, an object was uncovered that was interpreted by the discoverers as a hypothetical baptismal bowl. According to researchers, it was supposed to be a material evidence of baptism around 880 in the Eastern rite. Nowadays, the concept of a baptistery function of the "bowl" has been rejected beyond any doubt, as the object is dated to the end of the 11th century.

Der archäologische Pavillon schützt die Überreste der Kirche St. Nikolaus in Wiślica – eine der ältesten Kirchen aus der sog. Handelsstraße, direkt an einer wichtigen Handelsroute gelegen, die von Prag in die Kiewer Rus führte. Die Fundamente der Kirche wurden 1958 entdeckt. Es handelte sich um einen kleinen einschiffigen Bau mit den Maßen 4,65 x 3,3 Meter, der über eine nach Osten ausgerichtete, halbrunde Apsis mit etwa 2 Metern Durchmesser verfügte. Der Tempel wurde Ende des 13. Jahrhunderts, höchstwahrscheinlich auf Befehl des Bischofs Jan Muskata, abgerissen und das Material zum Bau eines Schlafsaals verwendet. Bei archäologischen Arbeiten an den Reliquien der Kirche St. Im Jahr 1959 wurde in der St.-Nikolaus-Kirche ein Objekt freigelegt, das von den Entdeckern als hypothetisches Taufbecken interpretiert wurde. Dabei handelte es sich nach Ansicht der Forscher um einen materiellen Beweis für eine Taufe um das Jahr 880 im östlichen Ritus. Eine Tauffunktion der „Schale“ kann heute zweifelsfrei abgelehnt werden, da das Objekt auf das Ende des 11. Jahrhunderts datiert wird.

Dom Długosza w Wiślicy

Jan Długosz to znany polski duchowny, wybitny kronikarz i wychowawca synów królewskich, króla Kazimierza Jagiellończyka. Związany był także z Wiślicą: do jego obowiązków należała opieka nad tutejszą kolegiatą. W 1460 r. ufundował okazałą, ceglaną kamienicę dla 12 kanoników i 12 wikariuszy. To zbudowana na planie wydłużonego prostokąta gotycka kamienica. 

Jan Długosz is a famous Polish clergyman, an outstanding chronicler and tutor of the royal sons, King Casimir IV Jagiellon. He was associated with Wiślica: his duties included taking care of the local collegiate church. In 1460, he founded an impressive brick tenement house for 12 canons and 12 vicars. It is a Gothic tenement house built on the plan of an elongated rectangle.

Jan Długosz ist ein berühmter polnischer Priester, herausragender Chronist und Erzieher der königlichen Söhne von König Kasimir IV. der Jagiellonen. Er war mit Wiślica verbunden: Zu seinen Aufgaben gehörte die Betreuung der dortigen Stiftskirche. Im Jahr 1460 stiftete er ein eindrucksvolles Mietshaus aus Backstein für 12 Kanoniker und 12 Pfarrer. Es handelt sich um ein gotisches Mietshaus auf einem langgestreckten rechteckigen Grundriss.

Łazienki w Busku-Zdroju, czyli Sanatorium Marconi

 

Sanatorium Marconi jest najbardziej rozpoznawalnym budynkiem w Busku-Zdroju. Gmach dawnych „Łazienek” zaprojektowany został przez włoskiego architekta Henryka Marconiego i oddany do użytku w 1836 roku. Ma plan litery T wzorowany na rzymskich budowlach użyteczności publicznej. W holu głównym z okazałymi kolumnami w stylu korynckim znajduje się pijalnia wód jodkowo-bromkowych i siarczkowych. Tuż za nią usytuowana jest sala koncertowa, do której wiodą drzwi ozdobione posągami Orfeusza i Eurydyki. Po obu stronach sali znajdują się popiersia rzymskich bogów a także greckich lekarzy i filozofów.

The Marconi Sanatorium is the most recognizable building in Busko-Zdrój. The building of the former "Łazienki" was designed by the Italian architect Henryk Marconi and opened in 1836. It has a T-shaped plan modeled on Roman public utility buildings. In the main hall with impressive Corinthian columns there is a pump room for iodine-bromide and sulfur waters. Right behind it is a concert hall, which is accessed through doors decorated with statues of Orpheus and Eurydice. On both sides of the hall there are busts of Roman gods as well as Greek doctors and philosophers.