Las lućmierski to niewielki kompleks leśny położony w pobliżu Zgierza. Podczas okupacji stał się miejscem masowych zbrodni niemieckich dokonanych na mieszkańcach Łodzi oraz regionu łódzkiego Polaków i Żydów. Jesienią 1939 r. okupanci rozpoczęli akcję represjonowania polskiej inteligencji (Intelligenzaktion Litzmannstadt). Była to zemsta za jej patriotyczną i antynazistowską postawę w okresie przedwojennym. Okupantom chodziło również o zniszczenie grupy społecznej zdolnej zorganizować ruch oporu. Aresztowania łódzkiej inteligencji (Polaków i Żydów) zaczęły się już we wrześniu 1939 r., a ich apogeum nastąpiło w listopadzie tego roku pod pretekstem, że Polacy w związku ze Świętem Niepodległości przygotowują antyniemieckie powstanie. Zatrzymanych zamknięto w łódzkich więzieniach i w specjalnie utworzonym obozie na Radogoszczu. Tu poddawano ich przesłuchaniom, szykanowano i torturowano.
W toku selekcji przeprowadzonej przez niemiecką policję i sądy specjalne wyłoniono ludzi, których postanowiono zgładzić. Okupanci zdawali sobie sprawę, że dokonują przestępstwa i dlatego starali się swoje zbrodnie utrzymać w tajemnicy. Skazanych na śmierć wywożono do podłódzkich lasów, gdzie ich rozstrzeliwano i grzebano w zbiorowych mogiłach.Do lasu lućmierskiego Niemcy przywozili skazańców autobusami. Na miejscu zmuszano ich do wykopania dołu i zabijano strzałem w kark z bliskiej odległości. W dniach 9 i 10 listopada 1939 rozstrzelano ok. 500 osób, a do grudnia rozstrzelano następnych 1500 Polaków. Las lućmierski był widownią zbrodni niemieckich przez cały okres okupacji. Pogrzebano tam w tajemnicy również 100 Polaków rozstrzelanych w marcu 1942 r. w Zgierzu. Znane są nazwiska tylko niektórych ofiar zamordowanych w lesie lućmierskim. W 1944 r. Niemcy przeprowadzili akcję zacierania śladów zbrodni, rozkopując mogiły i paląc zwłoki. Trudno z tego względu ustalić dokładną liczbę zamordowanych. W sumie podczas okupacji w lesie koło Lućmierza szacuje się, że Niemcy zamordowali ok. 30 tys. osób (głównie więźniów z Radogoszcza i getta łódzkiego).Arrests of the Łódź intelligentsia (Poles and Jews) began as early as September 1939 and reached their peak in November of that year under the pretext that Poles were preparing an anti-German uprising in connection with Independence Day. Detainees were locked up in Łódź prisons and in a specially established camp at Radogoszcz. Here they were subjected to interrogation, harassment and torture. In the course of the selection process carried out by the German police and special courts, the special courts, people were selected for execution. The occupying forces realised that they were committing a crime and therefore tried to keep their crimes secret. Those sentenced to death were taken to the forests near Łódź, where they were shot and buried in mass graves.
The Germans brought the condemned to the Lućmier forest in buses. On the spot, they were forced to dig a pit and were killed with a shot in the neck from a close distance.
The lućmierski forest was a spectre of German crimes throughout the occupation. The 100 Poles shot in March 1942 in Zgierz were also buried there in secret. The names of only some of the victims murdered in the Lućmierski forest are known. In 1944, the Germans carried out an action to obliterate the traces of the crime by digging up the graves and burning the corpses. For this reason, it is difficult to establish the exact number of the murdered. In total, during the occupation in the forest near Lućmierz it is estimated that the Germans murdered about 30 thousand people (mainly prisoners from Radogoszcz and the Lodz Ghetto).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz