niedziela, 12 maja 2024

Las lućmierski (1939 - 1944)

 

Las lućmierski to niewielki kompleks leśny położony w pobliżu Zgierza. Podczas okupacji stał się miejscem masowych zbrodni niemieckich dokonanych na mieszkańcach Łodzi oraz regionu łódzkiego Polaków i Żydów. Jesienią 1939 r. okupanci rozpoczęli akcję represjonowania polskiej inteligencji (Intelligenzaktion Litzmannstadt). Była to zemsta za jej patriotyczną i antynazistowską postawę w okresie przedwojennym. Okupantom chodziło również o zniszczenie grupy społecznej zdolnej zorganizować ruch oporu. Aresztowania łódzkiej inteligencji (Polaków i Żydów) zaczęły się już we wrześniu 1939 r., a ich apogeum nastąpiło w listopadzie tego roku pod pretekstem, że Polacy w związku ze Świętem Niepodległości przygotowują antyniemieckie powstanie. Zatrzymanych zamknięto w łódzkich więzieniach i w specjalnie utworzonym obozie na Radogoszczu. Tu poddawano ich przesłuchaniom, szykanowano i torturowano.

W toku selekcji przeprowadzonej przez niemiecką policję i sądy specjalne wyłoniono ludzi, których postanowiono zgładzić. Okupanci zdawali sobie sprawę, że dokonują przestępstwa i dlatego starali się swoje zbrodnie utrzymać w tajemnicy. Skazanych na śmierć wywożono do podłódzkich lasów, gdzie ich rozstrzeliwano i grzebano w zbiorowych mogiłach.

Do lasu lućmierskiego Niemcy przywozili skazańców autobusami. Na miejscu zmuszano ich do wykopania dołu i zabijano strzałem w kark z bliskiej odległości. W dniach 9 i 10 listopada 1939 rozstrzelano ok. 500 osób, a do grudnia rozstrzelano następnych 1500 Polaków.

Las lućmierski był widownią zbrodni niemieckich przez cały okres okupacji. Pogrzebano tam w tajemnicy również 100 Polaków rozstrzelanych w marcu 1942 r. w Zgierzu. Znane są nazwiska tylko niektórych ofiar zamordowanych w lesie lućmierskim. W 1944 r. Niemcy przeprowadzili akcję zacierania śladów zbrodni, rozkopując mogiły i paląc zwłoki. Trudno z tego względu ustalić dokładną liczbę zamordowanych. W sumie podczas okupacji w lesie koło Lućmierza szacuje się, że Niemcy zamordowali ok. 30 tys. osób (głównie więźniów z Radogoszcza i getta łódzkiego).

The Lućmierz Forest is a small forest complex located near Zgierz. During the occupation, it became the site of mass German crimes against Polish and Jewish inhabitants of Łódź and the Łódź region. In the autumn of 1939, the occupiers began a campaign of repression against the Polish intelligentsia (Intelligenzaktion Litzmannstadt). This was in revenge for its patriotic and anti-Nazi stance in the pre-war period. The occupiers also wanted to destroy a social group capable of organising a resistance movement.

Arrests of the Łódź intelligentsia (Poles and Jews) began as early as September 1939 and reached their peak in November of that year under the pretext that Poles were preparing an anti-German uprising in connection with Independence Day. Detainees were locked up in Łódź prisons and in a specially established camp at Radogoszcz. Here they were subjected to interrogation, harassment and torture. In the course of the selection process carried out by the German police and special courts, the special courts, people were selected for execution. The occupying forces realised that they were committing a crime and therefore tried to keep their crimes secret. Those sentenced to death were taken to the forests near Łódź, where they were shot and buried in mass graves.

The Germans brought the condemned to the Lućmier forest in buses. On the spot, they were forced to dig a pit and were killed with a shot in the neck from a close distance.
On 9 and 10 November 1939, about 500 people were shot, and by December a further 1,500 Poles had been executed.

The lućmierski forest was a spectre of German crimes throughout the occupation. The 100 Poles shot in March 1942 in Zgierz were also buried there in secret. The names of only some of the victims murdered in the Lućmierski forest are known. In 1944, the Germans carried out an action to obliterate the traces of the crime by digging up the graves and burning the corpses. For this reason, it is difficult to establish the exact number of the murdered. In total, during the occupation in the forest near Lućmierz it is estimated that the Germans murdered about 30 thousand people (mainly prisoners from Radogoszcz and the Lodz Ghetto).
 

Der Lućmierz-Wald ist ein kleiner Waldkomplex in der Nähe von Zgierz. Während der Besatzung wurde er zum Schauplatz deutscher Massenverbrechen gegen polnische und jüdische Einwohner von Lodz und der Region Lodz. Im Herbst 1939 begannen die Besatzer eine Repressionskampagne gegen die polnische Intelligenz (Intelligenzaktion Litzmannstadt). Dies geschah aus Rache für ihre patriotische und antinazistische Haltung in der Vorkriegszeit. Die Besatzer wollten auch eine gesellschaftliche Gruppe zerstören, die in der Lage war, eine Widerstandsbewegung zu organisieren.
Die Verhaftungen der Łódź-Intelligenz (Polen und Juden) begannen bereits im September 1939 und erreichten ihren Höhepunkt im November desselben Jahres unter dem Vorwand, dass die Polen einen antideutschen Aufstand im Zusammenhang mit dem Unabhängigkeitstag vorbereiten würden. Die Verhafteten wurden in Gefängnissen in Łódź und in einem eigens eingerichteten Lager in Radogoszcz festgehalten. Dort waren sie Verhören, Schikanen und Folter ausgesetzt. Im Zuge der von der deutschen Polizei und den Sondergerichten durchgeführten Selektion, den Sondergerichte, wurden Menschen zur Hinrichtung ausgewählt. Die Besatzungsmächte waren sich bewusst, dass sie ein Verbrechen begingen, und versuchten daher, ihre Verbrechen geheim zu halten. Die zum Tode Verurteilten wurden in die Wälder bei Łódź gebracht, wo sie erschossen und in Massengräbern verscharrt wurden.
Die Deutschen brachten die Verurteilten in Bussen in den Wald von Lućmier. An Ort und Stelle wurden sie gezwungen, eine Grube zu graben, und wurden mit einem Genickschuss aus nächster Nähe getötet. Am 9. und 10. November 1939 wurden etwa 500 Menschen erschossen, und bis Dezember wurden weitere 1.500 Polen hingerichtet.
Der Lućmierz-Wald war während der gesamten Besatzungszeit ein Schreckgespenst für deutsche Verbrechen. Auch die 100 Polen, die im März 1942 in Zgierz erschossen wurden, wurden dort heimlich begraben. Nur von einigen der im Lućmierski-Wald ermordeten Opfer sind die Namen bekannt. Im Jahr 1944 führten die Deutschen eine Aktion durch, um die Spuren des Verbrechens zu verwischen, indem sie die Gräber ausgruben und die Leichen verbrannten. Aus diesem Grund ist es schwierig, die genaue Zahl der Ermordeten zu ermitteln. Insgesamt wird geschätzt, dass die Deutschen während der Besetzung des Waldes bei Lućmierz etwa 30 Tausend Menschen ermordet haben (hauptsächlich Gefangene aus Radogoszcz und dem Ghetto Lodz).


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz